Recentemente, na páxina de CONFILEGAL do pasado 30-10-2016, saía publicado un artigo moi interesante do avogado Felipe Fernando Mateo Bueno, baixo o título :¿Qué tres tipos de “peritos mentirosos” existen en los Juzgados de Familia?. Traemos agora a colación este artigo, para incidir neste problema que non só é unha mala práxis (non xeneralizada, grazas a deus) dos peritos de parte que comparecen nos nosos xulgados, se non que
tamén, os peritos de oficio, que en moitos casos designa a
administración, que carecen tamén, nalgunhas ocasións, dos coñecementos suficientes para emitir
correctamente o informe pertinente. Esta mala práxis exténdese coma
un veleno tamén ao órgano xudicial pois, quen recorda que nun acto
de xuízo o maxistrado pregunte ao perito, antes de empezar a súa
declaración, de onde lle ven o seu coñecemento sobre a materia obxecto de
pericia (Art. 340 Lei de Axuizamento Civil); da mesma forma que non se pregunta as/os letradas/os si están
colexiados nin se verifica dito extremo, como si SSª coñecese a todas/os os colexiados de España.
A dinámica dos xulgados, en
moitos casos saturados, e a mala práxis ya comentada, provocan esta falta de control sobre un aspecto
tan importante como é a da proba pericial sobre unha materia na que o maxistrado está totalmente pez. No caso de Galiza (a lo menos na provincia de Pontevedra) esta situación, en canto as periciais de oficio, é
bastante sangrante, porque en apariencia, a empresa privada
que se encarga das mesmas (vamos, á que lle foi adxudicada
dita función no correspondente concurso público; e o foi por ofrecer
un conxunto de peritos diferentes para as diversas materias e áreas establecidas nas bases de dito concurso) o debería de facer dun xeito correcto. O máis
curioso
do caso e que se trate de xoias, dunha caixa de peixe fresco, dunha
finca, ou dun cohete espacial, etc. sempre é o mesmo perito o que emite informe (claro, así
non hai que pagar a ningún outro e todo queda na propia empresa), sen que
ninguén, en ningún tribunal da nosa comunidade autónoma, cuestione o seu coñecemento sobre a materia obxecto de pericia; claro, como o manda a administracion, a ninguén no xulgado (Maxistrada/o, Ministerio Fiscal Letrada/o, funcionarias/os, avogados da acusación, avogados da defensa, etc.) se
lles ocorre preguntarlle de onde lle poder vir tan amplo coñecemento sobre tan diversas materias, o que ao final
acaba, coa inacción de todos, por producir una valoración fraudulenta ou, cando menos,
incorrecta. Por iso sempre funciona mellor a empresa privada que o servizo público, non si?
Comentarios
Publicar un comentario